რუსეთ საქართველოს ომის ლიახველი გმირი მამუკა კახნიაშვილი !
რუსეთ საქართველოს ომის ლიახველი გმირი მამუკა კახნიაშვილი !
4.02.2016
ლიახველი გმირი მამუკა კახნიაშვილი!
1994 წელს რუსმა ,,სამშვიდობოებმა’’ მას 15 წლის ძმა მოუკლეს. ზუსტად 15 წლის შემდეგ კი თავადაც რუსული ტყვიის მსხვერპლი გახდა. 27 წლის მამუკა კახნიაშვილი, 2009 წელს, 16 იანვარს, ოკუპირებული ტერიტორიიდან, ქარელის რაიონის სოფელ კნოლევის პოლიციის განყოფილების მიმდებარე ტერიტორიაზე, მაყუჩიანი სნაიპერული შაშხანიდან გასროლით მოკლეს. ამ ინციდენტის შემდეგ სოფელი რუსულმა ვერტმფრენებმა დაზვერეს. კნოლევის თავზე ორი რუსული ვერტმფრენი გამოჩნდა, საიდანაც დაახლოებით ოცი სამხედრო ჩამოსვეს, ცოტა ხნის შემდეგ კი ვერტმფრენები დაბრუნდნენ, ჯარისკაცები აიყვანეს და ცხინვალის მიმართულებით გაფრინდნენ.
ამ დროს მამუკა კახნიაშვილის დედა, შვილის დაბადების დღის სამზადისში იყო. მამუკა 19 იანვარს 28 წლის ხდებოდა.
თამარ მარიამიძე, მამუკა კახნიაშვილის დედა: ,,ყველა დედას უყვარს თავისი შვილი, მაგრამ მამუკა განსაკუთრებული შვილი იყო, ძალიან თბილი, ენერგიული… 19 იანვარს მამუკა 28 წლის უნდა გამხდარიყო, აღნიშვნას ვაპირებდით. იმ დღეს, 16 იანვარს, მამუკას დაბადების დრის სამზადისში ვიყავი, ბაზარში ვიყავი სურსათის შესაძენად, დედაჩემმა დამირეკა ცხინვალიდან, მკითხა მამუკა სად არისო. შევშინდი, კნოლევშია მეთქი, ბაბო მოგიკვდესო იყვირა… ტელევიზიით მოუსმენია, მამუკა კახნიაშვილი დაიღუპაო, მაგრამ მე არ მითხრა…
მოგეხსენებათ, ხეობაში ძალიან მძიმე მდგომარეობა იყო. 2009 წელს, სანაკოევის ადმინისტრაციასთან დაკავშირებით შექმნილი სპეცნაზი რომ დაიშალა დიდი ლიახვის ხეობაში, თამარაშენში, ბევრმა დაანება თავი სამსახურს. მამუკასაც
ვეხვეწებოდი პოლიციაში მუშაობა აღარ დაიწყო მეთქი. მაინც აღიდგინა თავი გორის განსაკუთრებულ დავალებათა განყოფილების პირველ სამმართველოში. დიდი ხვეწნა მუდარის მიუხედავად ვერ დავითანხმე. მეშინოდა, რადგან 1994 წელს 15 წლის ასაკში მომიკლეს შვილი. ახლა ის 32 წლის უნდა ყოფილიყო. ნათესავთან მივდიოდით სამძიმარზე და კეხვის საგუშაგოზე მანქანას ესროლეს, ჩემს მეუღლეს ტყვია ყურში მოხვდა, იმავე ტყვიამ თავის ქალა ახადა ჩემს ვაჟს. ამიტომ ძალიან მეშინოდა, თანაც გულიც ცუდს მიგრძნობდა როგორც ჩანს.მაგრამ მისგან ასეთი პასუხი მივიღე: დედა, დეზერტირის სახელით მე ვერ ვიცოცხლებო.
სპეცნაზელებმა, იარაღი რომ დაყარეს და თავიანთი სახლებიდან ნივთები გამოიტანეს, ჩემმა შვილმა მათი ავტომატები აიკიდა და გამოიტანა ხეობიდან. სანამ დაიღუპებოდა, ერთი კვირის წინ, პოლიციის აკადემიაში იყო გაგზავნილი. დამირეკა და მითხრა: შენმა შვილმა წარჩინებით ჩააბარა გამოცდებიო. მისი სერთიფიკატი მე გადმომცეს…
– როგორი დამოკიდებულება ჰქონდა სამსახურთან?
– ძალიან უყვარდა თავისი საქმე, მე ამაზე ძალიან ვბრაზდებოდი. განყოფილების უფროსი ინსპექტორი იყო. როგორც კი დაურეკავდნენ, რა საქმეც უნდა ჰქონოდა მიატოვებდა და გარბოდა. მეც მაჩქარებდა, დავრბოდი, ვუმზადებდი ტანსაცმელს. ძალიან მწყინდა, ვეუბნებოდი დაწყნარდი შვილო, ნელა ჩაიცვი და ისე წადი მეთქი, ჩემმა ბიჭებმა არ უნდა მიმასწრონ, მე ვარ ხელმძღვანელი და მათზე ადრე უნდა მივიდეო.
– თქვენი შვილი ცოცხალი დაბრუნდა ომიდან, თუმცა მაინც რუსული აგრესიის მსხვერპლი გახდა.
– დიახ, ჩემი შვილი ომში ცოცხალი გადამირჩა. რუსები რომ შემოვიდნენ არ ვიცოდი, ინფორმაცია არ მქონდა მოსმენილი. ტელეფონი ოთახში მქონდა დატოვებული, ბაღში ვიყავი, თურმე მამუკა მირეკავდა ამის სათქმელად. ჩემი მულიშვილი მოვიდა და მითხრა ჩაჯექი მანქანაში, უნდა წავიდეთ, რუსები შემოდიანო. როგორც ვიყავი ისე ჩავჯექი, სახლიდან არაფერი ამიღია, მეგონა ქურთაში მიიყვანეს მამუკა დაჭრილი და მატყუებს მეთქი. ერედვის ტყეში შემხვდა, ვუთხარი, შვილო, ცარიელი წამოვედი, სახლიდან არაფერი გამომიტანია მეთქი. თვითონაც სამხედრო ფორმით იყო, საბუთებიც კი სახლში ჰქონდა დარჩენილი. ომში გადამირჩა, მაგრამ მაინც მომიკლეს… სნაიპერმა ესროლა როგორც მითხრეს რუსული საგუშაგოდან, არ დავიჯერე, პერანგი გავუხსენი და ჭრილობა ვუნახე, გულთან ახლოს ჰქონდა…
– თქვენი ოჯახიც გაიხიზნა ომის დროს?
– ომის პერიოდში კეხვში ვიყავი. ომის შემდეგ გამოვედით, რომ დაიბომბა. ჩვენ, ხეობის ხალხი მიჩვეულები ვიყავით ასეთ მდგომარეობას, დღე არ გავიდოდა სროლები არ ყოფილიყო, მაგრამ იმ ღამეს ისეთი საშინელი დაბომბვა იყო, ვერავინ გაუძლებდა ამას.’’
საქართველოს პრეზიდენტმა თამარაშენის განახლება და მშენებლობა რომ დაიწყო მამუკა კახნიაშვილს იმედი ჩაესახა, რომ ხეობაში სიტუაცია დაწყნარდა. დედამისი იხსენებს, რომ მის შვილს ოჯახის შექმნა ჰქონდა გადაწყვეტილი, სახლი გაარემონტა, ქორწილისთვის ემზადებოდა. თუმცა არ დასცალდა. რუსი სამშვიდობოების ტყვიამ თამარ მარიამიძის მეორე შვილის სიცოცხლეც შეიწირა.
