ჟენევის 1949 წლის 12 აგვისტოს კონვენცია სამხედრო ტყვეებთან მოპყრობის შესახებ.კარი III ტყვეობა ნაწილი I ტყვეობის დასაწყისი

მუხლი 17

ყოველი სამხედრო ტყვე დაკითხვისას ვალდებულია აცნობოს მხოლოდ თავისი გვარი, სახელი და წოდება, დაბადების თარიღი და სამხედრო დანაყოფის, პირადი ან სერიული ნომერი ან, მისი არქონის შემთხვევაში, სხვა თანაბარი მნიშვნელობის ინფორმაცია. თუ სამხედრო ტყვე შეგნებულად დაარღვევს ამ წესს, იგი შეიძლება მისი წოდების ან მდგომარეობის სამხედრო ტყვეებისათვის გათვალისწინებული უპირატესობების შეზღუდვის საფრთხის წინაშეაღმოჩნდეს.

კონფლიქტში მონაწილე ყოველი მხარე ვალდებულია, მის იურისდიქციაში მყოფი ყოველი პირი, რომელიც შეიძლება ტყვედ ჩავარდეს, უზრუნველყოს გვარის, სახელის, წოდების, სამხედრო, დანაყოფის, პირადი ან სერიული ნომრის ან სხვა თანაბარი ინფორმაციისა და დაბადების თარიღის მითითების მქონე პირადობის მოწმობით. ამას გარდა, ეს მოწმობა შეიძლება შეიცავდეს მფლობელის ხელმოწერას ან თითის ანაბეჭდს, ან ორივეს ერთად; ასევე, საკუთარი შეიარაღებული ძალების შემადგენლობაში მყოფ პირებთან დაკავშირებულ ნებისმიერ სხვა მონაცემს, რომლის მითითებასაც კონფლიქტის მონაწილე მხარე მოისურვებს. პირადობის მოწმობა შეძლებისამებრ 6,5ხ10სმ. ზომის უნდა იყოს და ჰქონდეს ასლი. სამხედრო ტყვე ვალდებულია ნებისმიერი მოთხოვნისთანავე წარადგინოს მოწმობა, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება მისთვის ამ პირადობის მოწმობის ჩამორთმევა.

დაუშვებელია ნებისმიერი სახის ინფორმაციის მიღების მიზნით სამხედრო ტყვეების მიმართ ფიზიკური ან მორალური წამების ან სხვა სახის იძულებითი აქტების გამოყენება. დაუშვებელია მუქარა, შეურაცხყოფა ან ნებისმიერი სახის დევნა და შევიწროება იმ სამხედრო ტყვეების მიმართ, რომლებმაც შეკითხვებზე პასუხის გაცემაზე უარი განაცხადეს.

სამხედრო ტყვეები, რომელთაც თავიანთი ფიზიკური ან ფსიქიური მდგომარეობის გამო არ შეუძლიათ საკუთარი პიროვნების შესახებ ცნობების მიწოდება, სამედიცინო სამსახურს გადაეცემიან. ამ სამხედრო ტყვეთა ვინაობა, წინა პარაგრაფის დებულებათა გათვალისწინებითა და ყველა ნებადართული ხერხის გამოყენებით უნდა დადგინდეს. სამხედრო ტყვეთა დაკითხვა მათთვის გასაგებ ენაზე უნდა წარმოებდეს.

მუხლი 18

პირადი მოხმარების ყველა ნივთი და საგანი, გარდა იარაღის, ცხენების, საომარი აღჭურვილობისა და სამხედრო დოკუმენტებისა, რჩება სამხედრო ტყვეთა განკარგულებაში, ისევე როგორც ჩაჩქანები, აირწინაღები და მსგავსი ნივთები, რომლებიც მათ ინდივიდუალური დაცვისათვის გადაეცათ. მათ განკარგულებაში ასევე რჩება ნივთები და საგნები, რომლებიც მათი სამხედრო შემოსვის და კვებისათვის გამოიყენება, იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ეს ნივთები და საგნები ოფიციალურ სამხედრო აღჭურვილობას მიეკუთვნება.

სამხედრო ტყვეები პირადობის დამადასტურებელი დოკუმენტის გარეშე არასდროს უნდა დარჩნენ. დამატყვევებელი სახელმწიფო ასეთ დოკუმენტებს აძლევს იმ პირებს, რომელთაც ისინი არა აქვს.

სამხედრო ტყვეს არ შეიძლება ჩამოერთვას წოდებისა და სახელმწიფოსადმი კუთვნილების ნიშნები, ორდენები და ნივთები, რომლებსაც, უმთავრესად პირადი ან სუბიექტური ფასეულობა აქვთ.

სამხედრო ტყვეებს მათ მფლობელობაში არსებული ფულადი თანხა შეიძლება ჩამოერთვას მხოლოდ ოფიცრის განკარგულებით და მხოლოდ მას შემდეგ, რაც თანხის რაოდენობისა და მფლობელის მონაცემები სპეციალურ რეესტრში დარეგისტრირდება და ტყვეებს დაწვრილებითი ხელწერილი გადაეცემათ, რომელშიც გარკვევითაა აღნიშნული ხელწერილის გამცემი პირის სახელი, წოდება და სამხედრო ნაწილი. დამატყვევებელი სახელმწიფოს ვალუტაში არსებული თანხა ან ის თანხა, რომელიც სამხედრო ტყვის თხოვნით ამ ვალუტაზე გაიცვალა, მის პირად ანგარიშზე შეიტანება 64-ე მუხლის შესაბამისად.

დამატყვევებელ სახელმწიფოს სამხედრო ტყვისათვის ძვირფასი ნივთების ჩამორთმევა მხოლოდ უსაფრთხოების მოსაზრების საფუძველზე შეუძლია. ასეთ შემთხვევებში დაცული იქნება იგივე წესი, რაც ფულადი თანხის ჩამორთმევის შემთხვევაში.

აღნიშნული ნივთები, ასევე ჩამორთმეული ფულადი თანხა, თუ ისინი დამატყვევებელი სახელმწიფოს ვალუტაში არ იყო და მისი გაცვლა მფლობელს არ უთხოვია, დამატყვევებელმა სახელმწიფომ უნდა შეინახოს და ტყვეობის დამთავრებისთანავე სამხედრო ტყვეებს იმავე სახით დაუბრუნოს, როგორითაც ჩამოერთვათ.

მუხლი 19

სამხედრო ტყვეები, მათი უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად, ტყვედ ჩავარდნიდან უმოკლეს ვადაში უნდა იყვნენ ევაკუირებულნი სამხედრო მოქმედებათა ზონიდან საკმაოდ დაშორებულ ბანაკებში.

საშიშ ზონაში დროებით შეიძლება დატოვონ მხოლოდ ის სამხედრო ტყვეები, რომლებსაც ევაკუაცია, მათი ჭრილობის ან ავადმყოფობის მდგომარეობის გამო, უფრო სერიოზულ საფრთხეს შეუქმნის, ვიდრე ადგილზე დატოვება. აუცილებლობის გარეშე არ შეიძლება სამხედრო მოქმედებათა ზონიდან მათი ევაკუაციის მოლოდინში სამხედრო ტყვეების საფრთხეში ჩაყენება.

მუხლი 20

სამხედრო ტყვეთა ევაკუაცია ყოველთვის ჰუმანურად და იმ პირობების ანალოგიურად უნდა მოხდეს, რომელთაც დამატყვევებელი სახელმწიფო საკუთარ ჯარებს მათი გადაადგილებისას ანიჭებს.

სახელმწიფომ ევაკუირებული სამხედრო ტყვეები სათანადო რაოდენობის საკვებით, სასმელი წყლითა და ტანსაცმლით უნდა მოამარაგოს და უზრუნველყოს სამედიცინო დახმარებით. ევაკუაციის დროს, დამატყვევებელმა სახელმწიფომ მათი უსაფრთხოების უზრუნველყოფისთვის აუცილებელი ყველა ზომა უნდა მიიღოს და პირველი შესაძლებლობისთანავე შეადგინოს ევაკუირებულ სამხედრო ტყვეთა სია.

იმ შემთხვევაში, თუ სამხედრო ტყვეებს ევაკუაციისას სატრანზიტო ბანაკების გავლა მოუწევთ, მათი იქ ყოფნა რაც შეიძლება ხანმოკლე უნდა იყოს.