გადამდგარი მაიორი ზურაბ ხუციშვილი საქართველოს პრეზიდენტს წერილით მიმართავს.

ამ ორი წერილიდან პიველი წერილი საქართელოს პრეზიდენტს 2018 წლის 20 დეკემბერს გავუგზავნე. მეორე წერილი კი 2019 წლის 13 თებერვალს. პასუხად მხოლოდ დაპირებები მივიღე, რომლებიც ისევ დაპირებებად დარჩა.

1. წერილი საქართველოს პრეზიდენტს

მოგესალმებით, პატივცემულო საქართველოს პრეზიდენტო, ქალბატონო სალომე. მე გახლავართ გადამდგარი მაიორი ზურაბ ხუციშვილი. რუსეთში დავამთავრე უმაღლესი სამხედრო სასწავლებელი, სადაც ნებაყოფლობით გავიარე ყოფილი საბჭოთა სამხედრო კონტრდაზვერვა „სმერშის“ მებრძოლთა მომზადების სრული კურსი. საქართველოს ჯარში ვიყავი შეიარაღების სამსახურის უფროსი. როგორც საქართველოს მოქალაქეს და პატრიოტს, ჩემი სწავლა-გამოცდილებიდან გამომდინარე, საქართველოს პრეზიდენტთან შემომაქვს წინადადება, თუ რა გზით უნდა წარიმართოს ახლო მომავალში საქართველოს შეიარაღებული ძალების მშენებლობა.

დღესდღეობით სოციალურ-პოლიტიკური რეალობა სწრაფად იცვლება. სახელმწიფო, ამ სიტყვის კლასიკური გაგებით, ფაქტობრივად, „ქრება“ ჩვენ თვალ წინ – ხდება ტრადიციული სახელმწიფო ფუნქციების გადანაწილება ზესახელმწიფოებრივ დონეზე; მიმდინარეობს სახელმწიფოს მართვის ახალი მოდელების შექმნა, ტრანსფორმირდება სახელმწიფო ხელისუფლების სისტემა; იცვლება სახელმწიფო სუვერენიტეტის კონცეპცია და ა.შ.
ბოლო ათწლეულების განმავლობაში ეს ცვლილებები ძალზე აქტიურად შეეხო მსოფლიოს უამრავ, როგორც ცივილიზებული, ისე განვითარებადი ქვეყნების ძალოვან სტრუქტურას. სახელმწიფოები სულ უფრო აქტიურად ახდენენ თავისი ძალოვანი სტრუქტურების პრივატიზაციას ანუ მათ გადაყვანას კერძო სექტორში, რის შედეგადაც XX საუკუნის ბოლოს მოხდა გადასვლა სახელმწიფოს მოდელიდან, რომელიც აქტიურად ერეოდა სხვა და სხვა სოციალურ-პოლიტიკურ სფეროებში და სრულად აკონტროლებდა მათ, მარეგულირებელ სახელმწიფო მოდელზე, რომლის ძირითადი ინსტრუმენტი ხდება „თამაშის წესების“ გამომუშავება. მაშასადამე, სახელმწიფო გახდა საბაზრო პროცესების ნეიტრალური რეგულატორი, რომელიც ახდენს პოლიტიკური პროცესების, სხვა სუბიექტების ქმედებების კოორდინაციას და ამ პროცესებში უთმობს მათ თავისი ძალაუფლების ნაწილს.

პირველ რიგში, ეს ეხება სამხედრო და უსაფრთხოების სფეროებს, რომელთა პრივატიზაციაც ამა თუ იმ ხარისხით ხდება მსოფლიოს უმეტეს ქვეყნებში. გლობალიზაციის პირობებში, ახალი ტექნოლოგიების გავრცელების, პოლიტიკური, ეკონომიკური და სოციალური ცვლილებების დროს უსაფრთხოებისა და სამხედრო სფეროებში ჩნდება მრავალი მოთხოვნა, რომლებსაც სახელმწიფო ინსტიტუტები ხშირად ვერ აკმაყოფილებენ. აი, ამიტომაც სხვა და სხვა სახელმწიფო ფუნქციების გადაცემა კერძო სამხედრო-დაცვითი კომპანიებისათვის ძალზე ეფექტური ხდება, ხოლო ზოგ შემთხვევაში – გარკვეული ამოცანების გადაწყვეტის ერთადერთი საშუალებაც კი.
დღესდღეობით კერძო სამხედრო კომპანიები (კსკ) ხდებიან საერთაშორისო და ეროვნული უსაფრთხოების სფეროს აქტიური სუბიექტები, რომელთა მოღვაწეობაზეც მოთხოვნა საკმაოდ დიდია.
ფაქტობრივად, მსოფლიოში შეიქმნა „პრივატიზებული“ სამხედრო ოპერაციების ინდუსტრია, რომლებსაც ახორციელებენ კერძო სამხედრო კომპანიები (privatized military operations industry), რაც ბევრი ექსპერტის აზრით, გახდა ომის წარმოების მეთოდების განვითარების ახალი ეტაპი.
ეს საკითხი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია საქართველოსათვის, რადგან ჩვენს ქვეყანაში ადგილი აქვს ათასი ჯურის სეპარატისტების გამოხტომებს, რომლებიც ეროვნულ-განმათავისუფლებელ დროშებს არიან ამოფარებული და ერის თვითგამორკვევის უფლებით სპეკულირებენ. ამავე დროს, ამ კონფლიქტებში აქტიურად ერევიან ესა თუ ის ზესახელმწიფოებრივი და საერთაშორისო ჰუმანიტარული ორგანიზაციები, ხოლო საქართველოს რეგულარულ არმიას არ შესწევს ქმედების უნარი, რადგან იგი სახელმწიფო სტრუტურაა და მათ ქმედებებზე სახელმწიფომ უნდა აგოს პასუხი; სახელმწიფო იძულებულია ხმამაღლა განაცხადოს კონფლიქტის მშვიდობიანი გადაწყვეტის მხარდაჭერა მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოში ყველა კონფლიქტი სწორედ სამხედრო გზით დაიწყო და მასში არა ერთი კსკ მონაწილეობდა (კაზაკები, რუსი მოხალისეები, ბასაეველები, კადიროველები და ა. შ.); ამიტომ, ჩემი, როგორც სამხედრო ექსპერტის ღრმა რწმენით, გაყინული კონფლიქტების (აფხაზეთი, სამაჩაბლო) მოგვარება შეუძლიათ მხოლოდ და მხოლოდ კსკ-ებს, რომლებიც არავის წინაშე აგებენ პასუხს და არც სახელმწიფო აგებს პასუხს მათ ქმედებებზე. საქართველომ უნდა მოძებნოს მისთვის ხელსაყრელი მომენტი, როდესაც რუსეთში დაიწყება არეულ-დარეულობა (და ეს არც ისე შორეული პერსპექტივაა) და დაქირავებულ კსკ-ებს მისცეს ბრძანება ,,წინ!’’.
დასკვნა
საქართველოსთვის კერძო სამხედრო კომპანიები არა თუ საჭიროა, არამედ აუცილებელია!!!
მე მაქვს დაწერილი სამი წიგნი ყოფილი საბჭოთა სამხედრო კონტრდაზვერვა „სმერშის“ მებრძოლთა მომზადების უნიკალური მეთოდების გამოყენებით, რაც ჩემი აზრით, აუცილებელი იქნება საქართველოს „კსკ“-ებისთვის. იმავდროულად ვამუშავებ „მონტროს“ დოკუმენტს, რომელიც აუცილებლად უნდა მიიღოს საქართველოს პარლამენტმა, ხელი მოაწეროს საქართველოს პრეზიდენტმა, რაც ბიძგს მისცემს საქართველოში ცივილიზებული კერძო სამხედრო კომპანიების ჩამოყალიბებას.
პატივცემულო საქართველოს პრეზიდენტო, ყოველივე ზემოხსენებულიდან გამომდინარე მე, როგორც საქართველოს მოქალაქე, პატრიოტი და მაღალპროფესიონალი სამხედრო, გთავაზობთ და უმორჩილესად გთხოვთ, თქვენი ეგიდით საქართველოში დაიწყოს კერძო ძალოვანი სტრუქტურების ჩამოყალიბება. პირადად მე, სხვა სამხედრო და იურისტ პროფესიონალებთან ერთად მზად ვარ შევუდგე ამ ახალი, რთული და საქართველოსთვის ძალზე პერსპექტიული და საჭირო საქმის განხორციელებას.

პატივისცემით, გადამდგარი მაიორი ზურაბ ხუციშვილი.
კონტაქტი: 257-35-00; 599 32 95 45
ელ-ფოსტა: zurabxucishvili@yandex.ru
KA99XX79380813618 განცხადების ნომერი

წერილი საქართველოს პრეზიდენტს № 2
მოგესალმებით პატივცემულო საქართველოს პრეზიდენტო, ქალბატონო სალომე. მე გახლავართ გადამდგარი მაიორი ზურაბ ხუციშვილი. შექმნილი სიტუაცია კიდევ ერთხელ მაიძულებს, მოგმართოთ თქვენ, როგორც საქართველოს კანონიერად არჩეულ პრეზიდენტს, კონსტიტუციის გარანტს და საქართველოს შეიარაღებული ძალების უმაღლეს მთავარსარდალს.

დავამთავრე თბილისის მანქანათმშენებლობის ტექნიკუმი, თვითმფრინავმშენებლობის სპეციალობით; იმავდროულად თბილისის აეროკლუბში ვიყავი დაკავებული ავიასპორტით, დავფრინავდი სპორტული თვითმფრინავით იაკ-52; ასევე დაკავებული ვიყავი საპარაშუტო სპორტით. შემდეგ რუსეთში, კერძოდ, კრასნოდარში დავამთავრე სტრატეგიული დანიშნულების სარაკეტო ჯარების სამეთაურო-საინჟინრო უმაღლესი სამხედრო სასწავლებელი, სადაც ნებაყოფლობით გავიარე ყოფილი სამხედრო კონტრდაზვერვა „სმერში“-ს მებრძოლთა მომზადების სრული კურსი. რუსეთში ვმსახურობდი სტრატეგიული დანიშნულების სარაკეტო ჯარებში და პარალელურად ვიყავი დივერსიულ-სადაზვერვო ჯგუფის შტატგარეშე მეთაური; შემდეგ, საქართველოში ვიყავი გაერთიანებული სამხედრო აკადემიის შეიარაღების სამსახურის უფროსი.

შეიარაღებული ძალებიდან დათხოვნილი ვარ ინვალიდობის გამო, მაგრამ დათხოვნის შემდეგ უფრო აქტიურად ვარ ჩართული მთელი მსოფლიოს სამხედრო-პოლიტიკურ ვითარებაში, ყურადღებით ვაკვირდები და ვაფასებ მსოფლიოში შეიარაღების მდგომარეობას, მაკრო თუ მიკრო კონფლიქტებს, სხვა და სხვა ქვეყნების (განსაკუთრებით საქართველოს) ტერორისტულ მდგომარეობას, და ა.შ.. ამას ყველაფერს ძალზე ადვილად ვახერხებ ინტერნეტის მეშვეობით. მიჯაჭული ვარ სავარძელს და დილიდან საღამომდე, შაბათ-კვირის ჩათვლით, ყოველ დღე ჩაფლული ვარ ჩემს პროფესიონალურ მუშაობაში. მე ვცხოვრობ ამით და ვხედავ ჩემი ცხოვრების აზრს იმაში, რომ ვემსახურო ჩემს სამშობლოს და იმ ხალხს, რომელიც ცხოვრობს ჩემს ქვეყანაში.

დათხოვნის შემდეგ არაერთხელ მივმართე თავდაცვის სამინისტროს, შინაგან საქმეთა სამინისტროს და უსაფრთხოების სამსახურს, საიდანაც წლების განმავლობაში არც დადებითი, არც უარყოფითი პასუხი არ მიმიღია. ნუთუ ევროკავშირის და NATO-ს წევრობის კანდიდატ, დემოკრატიულ საქართველოში მუდმივად იქნება ასეთი გულგრილი დამოკიდებულება შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირების მიმართ? მე მხოლო ვერ დავდივარ და დარღვეული მაქვს კიდურების კოორდინაცია, ხოლო ჩემი ტვინი უფრო აქტიურად და საღად მუშაობს, ვიდრე დაინვალიდებამდე. მე მსურს, რომ ჩემი ცოდნა და გამოცდილება აქტიურად გამოიყენოს საქართველოს მთავრობამ ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობის გაძლიერებისათვის.

მე უკვე გამაჩნია საქართველოსთვის, ჩემი აზრით, ყველაზე მისაღები სამხედრო დოქტრინის მონახაზი. ჩემი ღრმა რწმენით, საქართველოს შეიარაღებული ძალები სახელმწიფომ უნდა მოამზადოს „ასიმეტრიული ომის“ წარმოებისთვის, თავის გეოპოლიტიკური მდგომარეობიდან და მოსახლეობის რაოდენობიდან გამომდინარე.

ასიმეტრიული ომი – ეს ისეთი ომია, რომელშიც მოწინააღმდეგთა ძალებს შორის შეიმჩნევა მნიშვნელოვანი დისბალანსი (ასიმეტრია). დისბალანსის კომპენსაციისთვის ასიმეტრიული ომის უფრო სუსტი მხარე მიმართავს ომის წარმოების არატრადიციულ მეთოდებს:

პარტიზანული ომი;
პასიური წინააღმდეგობა;
ტერორისტული აქტები;
ფსიქოლოგიური ომი;
ანტისახელმწიფოებრივი დაჯგუფებების მხარდაჭერა;
კიბერ ომის წარმოება;
ჰიბრიდული ომის წარმოება და ა.შ.
კიბერომი – ეს არის ომი კიბერნეტიკულ სივრცეში, რომლის ძირითადი დანიშნულებაა კომპიუტერული სისტემების დესტაბილიზაცია, საფინანსო და სახელმწიფო დაწესებულებების და ბიზნესცენტრების გათიშვა ინტერნეტისგან, მოწინააღმდეგის ქვეყანაში ქაოსური სიტუაციის შექმნა.

ჰიბრიდული ომი – არის ომი, სადაც არ გამოიყენება კლასიკური სამხედრო მეთოდები, ანუ მოწინააღმდეგე გამოიყენებს დივერსიებს, ტერაქტებს, კიბერომს, იქირავებს კერძო სამხედრო კომპანიებს, აწარმოებს მოწინააღმდეგის მეამბოხეების მხარდაჭერას და ა.შ.

პატივცემულო საქართველოს პრეზიდენტო, ჩემი, როგორც საქართველოს მოქალაქის, პატრიოტისა და მაღალპროფესიონალი სამხედროს ღრმა რწმენით, საქართველო სამხედრო დოქტრინა უნდა ეყრდნობოდეს ომის წარმოების არატრადიციულ მეთოდებს; რაც შეიძლება მალე შეიქმნას საქართველოში კიბერ ჯარი, რამდენიმე კერძო სამხედრო კომპანია (რომლებიც ოფიციალურად იქნებიან დამოუკიდებლები, ხოლო რეალურად დაექვემდებარებიან საქართველოს მთავრობას, საქართველოს სპეცსამსახურების მეშვეობით), დივერსიულ-ტერორისტული და პარტიზანული ჯგუფები, ფსიქოლოგიური ომის

ქვედანაყოფები და ა.შ.

error: სტატიის დაკოპირება აკრძალულია!!!