პარტიზანული ომი
პარტიზანული ომი
6.0.2015
პარტიზანული ომი წარმოადგენს არარეგულარული ომის ტიპს, სადაც მცირე ჯგუფის მებრძოლები, ხშირად შეიარაღებული სამოქალაქო პირები, იყენებენ ისეთ სამხედრო ტაქტიკებს, როგორიცაა ჩასაფრება, საბოტაჟი, მოულოდნელ შეტევა, სწრაფი მობილობა და სხვა, რათა დაასუსტონ მათზე რიცხობრივად დიდი და ნაკლებად მობილური, ტრადიციული არმია, ან გაანადგურონ მოწინააღმდეგის მნიშნელოვანი ლოჯისტიკური პუნქტები.
ეტიმოლოგია
პარტიზანული ომები ამგვარად იწოდება ესპანელი პარტიზანების (Guerrilla) შემდეგ. Guerra ესპანურად ნიშნავს- „პატარა ომს“. ესპანელები ამ ტერმინს იყენებდნენ ნაპოლეონის მიერ ესპანეთის ოკუპაციისას, ნაპოლეონის წინააღმდეგ მოქმედი მებრძოლების აღსანიშნავად. ესპანელმა პარტიზანება ძალიან ეფექტური წინააღმდეგობა გაუწიეს ნაპოლეონის არმიას. მათი პრინციპული მიზანი იყო მოწინააღმდეგის სამარაგო და საკომუნიკაციო ხაზების მოშლა, რასაც წარმატებით ართმევდნენ თავს.
სტრატეგია, ტაქტიკა და სტრუქტურა
პარტიზანული ბრძოლების ტაქტიკა და სტრატეგია ფოკუსირებას ახდენს მცირე, მობილური ძალის გამოყენებაზე.
ტაქტიკურად, პარტიზანული არმია თავს არიდებს მოწინააღმდეგის დიდ არმიას და სამიზნედ იღებს შედარებით მცირე არმიას, რათა შეამცირონ დანაკარგები და დაასუსტონ მოწინააღმდეგე. სამიზნედ, უპირატესობა ენიჭება როგორც მოწინააღმდეგის პერსონალს, ისე მათ ლოჯისტიკურ რესურსებს.
ფაქტიურად, აუცილებლობას წარმოადგენს წარმატებული პარტიზანული ბრძოლისთვის, რომ პარტიზანები იყვნენ ძლიერ მოტივირებულები და ქონდეთ მოსახლეობისგან ძლიერი მხარდაჭერა. მაო ძედუნის მიხედვით: „პარტიზანს, ხალხს შორის ისე უნდა შეეძლოს გავლა, როგორც თევზს წყალში“
კომუნისტი ლიდერები, როგორიცაა მაო ძედუნი და ჩრდილოეთ ვიეტნამის ლიდერი ხო ში მინი, დაიწყეს დანერგვა პარტიზანული ბრძოლების და ასევე მას მისცეს თეორიული ბაზა, რომელიც შემდეგ გამოიყენებოდა როგორც სტრატეგიის მოდელი სხვა ქვეყნებში. მაო ძედუნის მიერაა შექმნილი ერთ ერთი ყველაზე ცნობილი პარტიზანული პრინციპი:
„მოწინააღმდეგე წინ მიიწევს, ჩვენ უკან ვიხევთ.
მოწინააღმდეგე ისვენებს, ჩვენ ვაწუხებთ.
მოწინააღმდეგე ცდილობს ბრძოლას თავი აარიდოს, ჩვენ ვუტევთ.
მოწინააღმდეგე გარბის, ჩვენ მივსდევთ.“
პარტიზანული ბრძოლების მიზანს, წარმოადგენს მოწინააღმდეგის თანდათანობით დასუსტება, მანამ სანამ, არ მოიპოვებენ მოწინააღმდეგეზე უპირატესობას, რათა, შემდგომ, შეძლონ გადამწყვეტი კონვენციური ბრძოლით, მოწინააღმდეგის დამარცხება ან მოწინააღმდეგის იძულება, უარი თქვას ომზე. მცირე პარტიზანულ ჯგუფს შეუძლია მოწინააღმდეგის ძლიერ დასუსტება, თუმცა როგორც წესი, არ შეუძლიათ ქალაქების აღება, ასევე დიდი ზომის კონვენციურ არმიასთან გამკლავება. ასეთ დროს, აუცილებელია რეგულარული არმია. ამიტომ, ხშირად საჭირო ხდება, ომის დასკვნით ფაზაში, პარტიზანებმა შეძლონ თავიანთი თავის ტრანსფორმაცია კონვენციურ შეიარაღებულ ძალად, რომელმაც შემდგომ უნდა შეძლოს ტერიტორიის მუდმივ კონტროლზე აყვანა.
