უკრაინის კონფლიქტი და მასში ჩართვის სტრატეგიული ხედვა.(ანალიტიკური სატატია)
უკრაინის კონფლიქტი და მასში ჩართვის სტრატეგიული ხედვა.(ანალიტიკური სატატია)
25.04.2015
თანამედროვე სამხედრო კონფლიქტი უკრაინაში მისი წარმოშობით და განვითარებით,წარმოადგენს ტიპიური, მე-4 თობის ე.წ.ჰიბრიდულ ომს. სამხედრო-პოლიტიკურ-სოციალურ აქტს,რომლისთვისაც შეიარაღებული ბრძოლების გარდა,დამახასიათებელია ისეთი არასამხედრო მიმართულებით მოქმედებები ,როგორიცაა: საერთაშორისო-დიპლომატიური, ეკონომიკური, ინფრასტრუქტურული, ენერგეტიკული,საინფორმაციო და კიბერ ფრონტები.
კონფლიქტის მიმდინარეობისას,წარმოიშვა და განვითარდა მოქმედების მთელი რიგი,ახალი უცნობი მეთოდები.
ამ კონფლიქტით,ჩვენ აღმოვჩნდით ისეთ სამხედრო-პოლიტიკურ მოცემულობაში,სადაც იცვლება და ვითარდება,აქამდე ჩამოყალიბებული და აპრობირებული ქცევის წესები.
სახელმწიფოს წინაშე ღიად დადგა ახალი გამოწვევები,რომლებიც ბუნებრივად წარმოშობს მათი შესწავლის,გაანალიზების და მათ წინააღმდეგ მიმართული სამოქმედო პლატფორმის ჩამოყალიბების
ეს კონფლიქტი,სადაც სახელმწიფო, საზოგადოების ერთი ნაწილის სახით, არაპირდაპირაა ჩართული, საშუალებას გვაძლევს, პროცესში უშუალო მონაწილეობით,გაცნობილ და ათვისებული იქნეს თანამედროვე სამხედრო კონფლიქტის განვითარების სტანდარტული და აქამდე უცნობი მხარეები.
კონფლიქტის სამხედრო კომპონენტში,ჩართულია,საშტაბო-სამეთაურო, ინსტრუქტორთა და მებრძოლთა გარკვეული კონტინგენტი,რომელიც ბრძოლებში უშუალო მონაწილეობით ეცნობა,ებრძვის და შეიმუშავებს ანტისამხედრო მეთოდებს, სტრატეგიულ,ტაქტიკურ და ოპერატიულ დონეზე იმ სამხედრო ნოუ-ჰაუს წინააღმდეგ,რომელიც დაინერგა და განვითარდა ჩვენი პოტენციური მოწინააღმდეგის,რუსეთის მიერ ,ბოლო წლების განმავლობაში,მათ შორის 2008 წლის შემდეგ და რომელიც ახლა გადის გამოცდას ამ კონფლიქტში.
სამხედრო სფეროს ცოდნისა და პრაქტიკის გარდა,დღის წესრიგში მწვავედ დგას, ყველა დანარჩენი სეგმენტის შესწავლის და მათში მიმდინარე პროცესებში ჩართვის საკითხი,რადგანაც კონფლიქტის არასამხედრო მხარე,მიმდინარე თანამედროვე კონფლიქტების განუყრელ, შემადგენელ ნაწილს წარმოადგენს.
რეგიონში და ჩვენს ტერიტორიაზე არსებული კონფლიქტების აქტივაციის შემთხვევაში,ქართულ სახელმწიფოს გარდაუვლად მოუწევს ბრძოლა ამ ფრონტებზე, ერთიანი, კომპლექსური თავდაცვითი სტრატეგიის ფარგლებში.
ბრძოლის ეს ფორმები: საერთაშორისო-დიპლომატიური, ეკონომიკური, ენერგეტიკული, ინფრასტრუქტურული დღესაც აქტიურად გამოიყენება საქართველოს,როგორც ოკუპირებულ,ასევე დანარჩენ ტერიტორიაზე.მათ შორის მე-5 კოლონის ჩართულობით.
ამ ეტაპზე,სახელმწიფოს არ შეუძლია,პროპორციული ძალის გამოყენებით წინააღმდეგობის გაწევა,სამხედრო შეიარაღების და რიცხობრივობის მხრივ,მაგრამ გააჩნია შესაძლებლობა და მოტივაცია აქტიურად და ეფექტურად იბრძოლოს დანარჩენი, არასამხედრო მიმართულებით.
აუცილებელია სამხედრო კონტინგენტთან ერთად, უსაფრთხოების სხვა სფეროს სპეციალისტების ჩართვა კონფლიქტის პროცესებში, როგორც თეორიულ,ასევე პრაქტიკულ დონეზე,რათა მოხდეს ამ ბრძოლის მეთოდების გაცნობა, დამუშავება, დახვეწა და მათზე ანტისამოქმედო გეგმის შემუშავება.
კონფლიქტში სასურველია ჩართული იქნას ყველა ამ სფეროს სპეციალისტი,რათა მოხდეს სრული ინფორმაციის ფლობა მის ძველ და ახალ მეთოდებსა და მათი გამოყენების შესახებ.
ასეთი ჩართულობით მიიღწევა უშუალო წვდომა კონფლიქტის პროცესებზე,რაც საშუალებას იძლევა, კომპლექსურად შესწავლილ იქნას,თანამედროვე სამხედრო კონფლიქტი.
მოპოვებული ცოდნის და გამოცდილების გამოყენების შედეგად,შესაძლებელი იქნება დაისახოს, სამხედრო კონფლიქტის გამოწვევის, განვითარების, მისი თავიდან აცილების, მოწინააღმდეგესთან ბრძოლისა და წინააღმდეგობის გაწევის ეფექტური მექანიზმები.
შეიქმნას საკადრო და ინტელექტუალური რესურსი,რომელიც განსაზღვრავს და განახორციელებს ახალი გამოწვევების, საფრთხეების,მეთოდების პროგნოზირებას.მათი გამოვლენის შემდეგ,შეიმუშავებს უსაფრთხოების სფეროს რეფორმირების და ამ გამოწვევებზე ადაპტირებული ახალი თავდაცვითი სისტემის ჩამოყალიბების სტრატეგიას.
ამ გამოწვევების და საფრთხეების მიმართ შემუშავებული სისტემური ცოდნა და სტრატეგიული ხედვა,იქნება მსგავსი კონფლიქტის წარმოშობის შემთხვევაში, სახელმწიფოს მხრიდან,ორგანიზებული წინააღმდეგობის გაწევის მზაობის,ეფექტური და შედეგიანი მოქმედების საფუძველი.
ძირითადი შესასწავლი საკითხები .
1)კონფლიქტის პროცესში პროცესში გამოვლენილი ყველა შეცდომა და მარცხი.
2)კონფლიქტის პროცესში გამოვლენილი ყველა მიღწეული წარმატება.
3)კავშირი,სამხედრო და პოლიტიკურ და სოციალურ პროცესებს შორის.
4)არმიის ბრძოლისუნარიანობის,ეფექტურობის ამაღლების და დემორალიზაციის გამოვლენილი მიზეზები.
5)საერთაშორისო თანამეგობრობის და სხვა საერთაშორისო ორგანიზაციების ჩართულობის,მათი სამხედრო, პოლიტიკური, ფინანსური და და სოციალური პოზიციების ჩამოყალიბების და ურთიერთკავშირის საფუძვლები.
6)საინფორმაციო სივრცის მართვა და მისი მეშვეობით სასურველი საინფორმაციო აზრის ჩამოყალიბება,საინფორმაციო ომის კავშირი სამხედრო პროცესების წარმოებასთან.
7) კონფლიქტის პერიოდში წარმოშობილი ყველა სოციალური საკითხი.
ავტორი გიორგი მღებრიშვილი
სტატის მოწოდებისათვის მადლობას უხდით ბატონ გიორგი მღებრიშვილის.
