25 იანვარს მიხა ხელაშვილის დაბადების დღეა! კაცის რომელმაც თავისი მცირეხნიანი სიცოცხლე საქართველოს თავისუფლებისათვია ბრძოლას და ანტისაბჭოთა იდეის ერთგულებას შეალია!

 25 იანვარს მიხა ხელაშვილის დაბადების დღეა!

“კაცი, ადრე თუ გვიან, სიკვდილს ვერ დაემალება. მაშესადამე, სჯობია, რომ სახელით მოკვდეს, ძროხასავით უსახელო სიკვდილს. ნეტავი იმის სიკვდილს, ვინც სამშობლოს შეეწირება და უკვდავყოფს თავის სახელს!” – მიხა ხელაშვილი.

“… ნუ იფიქრებ, რომ შენი ძმა მოკვდა და აღარ არის. მოკლეს და დაიკარგა. არა, ის არც მკვდარია და არც დაკარგული! ერთი კი არა, არამედ მრავალი ვაშკაცი შაეწირა თავის სამშობლო საქართველოს მსხვერპლად. ზიგი თვეობით ყელამდე წყალში ჰყავდა ჩეკას “პოდვლებში”, ზოგი გზაზე დახვრიტეს, ზოგიც სახლში მოკლეს, ზოგიც სროლაში მოკლეს. ჩვენის სისხლითა და ცრემლით მორწყეს მთელი საქართველო. მრავალ ვაშკაცთა გადადვეს თავის ნებით თავი სამშობლოსათვის და თავისი სიცოცხლე მწარე სიკვდიკლს მისცეს პირში. განა ეს ამოდენა სამშობლოსათვის დახოცილი და დასჯილი ხალხი დაკარგულია? – არა, ამათი სახელი მქუხარებს და ამაყობს სამშობლოსათვის! იმათი საფლავი მთელს საქართველოს ეძახის: “- მოდით უშიშრად, მტერმა და დასჯამ არ შეგაშინოთ. დღევანდელ სიცოცხლეს სიკვდილი სჯობია!” საქართველოს ერიც იმათი საფლავის წინ მუხლს იყრის, როგორც ვაჟა ფშაველამ დასწერა: “გმირთა სავანეს, როგორც ხატს, სამთხვევლად დავეღირები, აცხონოს, რომ არ წაიღეს ლაფით მოსვრილი პირები!” აი, ამ გმირთა, ვაშკაცთა ღირსება და სახელი ბევრი ცოცხლის ღირსებასა და სახელსა სჯობია. ისინი უკვდავნი არიან საქართველოს არსებამდის, დაუვიწყარნი და სენი ძმა კი იმ ვაშკაცებში ითვლება, რომლებიც ცოცხლებს მკვდრები სჯობიან. ამისთვის არ უნდა იდარდო. ბევრს ცოცხალს შენი მკვდარი ძმის სახელი სჯობია…” – ნაწყვეტი მიხა ხელაშვილის წერილიდან ბოლშევიკების მიერ მოკლული მისი მეგობრის დის, პარასკოსადმი.

ქაქუცა ჩოლოყაშვილი მიხა ხელაშვილის შესახებ: “თუ გავიმარჯვეთ და მშვიდობა იქნა, მიხას უნივერსიტეტი უნდა გავათავებინოთ, ცოდვაა ეს ამოდენა ნიჭი ეგრე დაიკარგოს”.

ალექსანდრე სულხანიშვილი მიხა ხელაშვილის შესახებ: “რაზმში ერთი ფშაველი გვყავდა, მიხა ხელაშვილი, რომელიც მაღაროსკარის ბრძოლაში (1922 წ.) შემოგვიერთდა. იგი სოფლის ყოფილი დიაკვანი გახლდათ, დაახლოებით ოცდაერთი თუ ოცდაორი წლის ჭაბუკი, დიდი ნიჭის პატრონი და მშვენიერ ლექსებსაც წერდა… ზამთარში, როცა კარგი, მზიანი ამინდი იყო, იგი ბინის მახლობლად წამოწვებოდა მყუდროზე და სულ ორი-სამი საათის შემდეგ ახალ ლექსს მოგვიტანდა ხოლმე. მიხა მუდამ თან ატარებდა ერთ აბგას, რომელშიც ქაღალდები და საერთოდ სხვა ნაწერი მასალები ელაგა. ჩვენ მისი ბევრი ლექსი დავტოვეთ საქართველოში, თუ ისინიც ისევე უმოწყალოდ არ დაიღუპა, როგორც მათი ახალგაზრდა, ზებუნებრივი მადლით დაჯილდოებული ავტორი. იმდენად ნიჭიერი იყო მიხა, რომ ყველას გვაკვირვებდა… ეს შესანიშნავი, ნიჭიერი ახალგაზრდა და ამასთანავე არაჩვეულებრივი პატრიოტი ქართველი…”

.მიხეილ ღანიშაშვილი: „იყო დრო, როდესაც მიხა ხელაშვილის საფლავთან სულ რამდენიმე ადამიანი ვიკრიბებოდით და პატივს მივაგებდით ამ დიდებული პოეტისა და მამულიშვილის ხსოვნას. სწორედ ჩვენი, ამ ერთეული ადამიანების, ძალისხმევითვე დაედო საფუძველი ჩარგალში სახალხო დღესასწაულ “მიხაობის” აღნიშვნასაც. ამჟამად უკვე მრავალი მსურველი ადის მიხას საფლავზე და ეს კანონზომიერიცაა, რადგან მიხა ხელაშვილი იყო უნიჭიერესი პოეტი და უებრო პატრიოტი. ქაქუცა ჩოლოყაშვილის “შეფიცულთა რაზმთან” ერთად იბრძოდა ადგილობრივი კომუნისტური ხელისუფლებისა და ბოლშევიკური რუსეთის ოკუპაციისა და ანექსიის წინაღმდეგ. 1924 წლის აჯანყების დამარცხების შემდეგ არ წავიდა პოლიტიკურ ემიგრაციაში. ის მოკლეს კომუნისტმა-კომკავშირელმა ჩეკისტებმა, ღალატით, სრულიად ახალგაზრდა, 1925 წლის 25 იანვარს. დაკრძალულია ჩარგლის სასაფლაოზე.
დასანანია, რომ დღემდე ვერცერთმა ხელისუფლებამ ვერ მოიცალა მისთვის, რომ ამ დღეობისთვის ოფიციალური სტატუსი მიენიჭებინა და მთელ ქვეყანას ერთიანად აღენიშნა “მიხაობა”…“