„სიკვდილი მინდა, მაგრამ არ ვარ ვაჟკაცი, თავი რომ მოვიკლა“ – რას წერდა აფხაზეთის ომში დაღუპული ჯარისკაცი თავის დღიურში?
ტერიტორიული მთლიანობისთვის ბრძოლის ვეტერანი დავით ახრახაძე სოციალურ ქსელში აფხაზეთის ომში დაღუპული ქართველი ჯარისკაცის დღიურებს ასაჯაროებს, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ:
„1993 წლის 25 სექტემბერს დაიღუპა სოხუმში სნაიპერის ტყვიით დავით ზივზივაძე…. თუმცა დარჩა მისი ბრძოლის დროს(აფხაზეთში) დაწერილი დღიური….. ვიწყებ ნელ-ნელა აქ გასაჯაროებას და მკითხველისთვის მომინდია შეფასება.
თითქმის არაფერი მახარებს , თავი მეზარება, რომ დავფიქრდები, წარმოიდგინე, სიკვდილი მინდა მაგრამ არ ვარ ვაჟკაცი, თავი რომ მოვიკლა, სული უნდა გქონდეს ძალიან ძლიერი სისხლში, მარტო გაფიქრება არ კმარა. მიკვირს საიდან მომივიდა აზრად ომში წასვლა. ბოროტი არ ვარ, მაგრამ არც სამშობლოსთვის მომიკლავს თავი რამეზე, რადგან არასდროს მჯეროდა მისი შვილების. იმ ღამეს ტელევიზორს ვუყურებდით მე და ნათია , კოსტავას საზოგადოების მებრძოლებს აჩვენებდნენ დაღუპულებს. გოჩა მარუაშვილი რომ გამოჩნდა ეკრანზე ცრემლები წამომივიდა. ამის შემდეგ სულ იმის ჯავრი მკლავდა მებრძოლა მებრძოლების გვერდით. ბევრი რომ არ გავაგრძელო, აქა ვარ ომში, მერკულაში ვაჟკაცობის გვერდით. ლომებთან ვეფხვებთან ძმებთან მართლა ძმები. ნაცნობობით გევიჩალიჩე და ჩემი გამცილებლებით ნუგზარით და რობიზონით მივადექი აეროპორტს და შევვარდი ვერტფრენში ჩემი მუზარადით. ბოლო-ბოლო მერკულაში ეროვნული ჯარის შტაბში გავიცანი უფროსი დიმა დაგვირიგა ავტომატები და ახა პროსტი და ცხოვრება.
28 .XI. 92წ.
დღემდე ვერ მოვიცალე ჩემი დღიურისთვის. თითქმის სულ პოსტზე ვართ, გაძლებაც აღარ შეიძლება. 26 საღამოს 10 – ზე გასულები დილიდ 6 სზე შეგვცვალეს, 3 დღე ისევ გავედით, 10-ზე შეგვცვალეს საღამოს, 2 ზე ისევ გავედით უძილობა, სიცივე, უკუნეთი სიბნელე, აი რაც დამხვდა უფროსი უმცროსი აქ ერთია ყველა ერთაირად უძლებს ვაჟკაცობას. მორიგეობით თუ წავუძინებთ თითო საათი, პატარ-პატარა ჯგუფები გვაწუხებენ ჩაის ბუჩქებიდან და თან გვესვრიან. დილის 4 საათზე შემცვალეს, 7 ნახევარი იქნებოდა გრამიოტებს, პულიომიოტებს ავტომატების გამაყრუბელმა ხმებმა გამაღვიძა. წამოხვტი და გავვარდი პოსტისკენ.
ყველა მხრიდან გვიტევდნენ აფხაზები. დათოია მოხალისე. აბა შენ იცი, არ დაკარგო ხალისი თან თვალი ჩამიკრა სეხნიამ დათო ახრახაძემ, რომ იძახოდი მანახე აფხაზიო მევიდნენ და აგერ არიენ ცოცხლებიც და მკვდრებიც. ადგილი შევარჩიე ფანჯარასთან გზის მარჯვენა მხრიდან გვესროდა მტერი, მაყვალის ბუჩქებში შევამჩნიე ერთი, ეს იყო ჩემი პირველი შედეგიანი გასროლა. სადმე კარგი ადგილი იყო შესარჩევი. ჩვენი პოსტის წინ აგურის და ბლოკების გროვა იყო იქ რომ შეგვიყყვანა მტრის ყველა ჯარისკაცი ხელისგულივით გამოჩნდებოდა, გადავწყვიტეთ რადაც არ უნდა დაგვჯდომოდა ბლოკებში უნდა ჩავმჯდარიყავით. გარაჟის თავზე გამაგრებულ ბიჭებს დაუყვირეთ პრიკრიტია გაგვიკეთე. დაყვირვებისთანავე გავარდა დათო ახრახაძე ბლოკებისაკენ, მშვიდობიანად მიაღწია. ისევ დავიყვირე და გავვარდი მეც, როგორაა საქმე საქმე ბევრია დათო. ხელისგულივით ჩანდა ნაძვებსა და ჩაიების ვიწრო ბილიკი, დათოს უკვე დაეტყო ამ ბილიკზე თავის ავტომატის ნაკვალევი! ხოხვით გამოძვრა ჩაიებიდან დაჭრილის გასაყვანად თითქმის მიწვდა მეგობარს, ისიც იქვე მიუწვინეთ, წამოვიდა მეორეც, ისიც მესამე, მეოთხე, და ბარე ათმა კაცმა შემოგვაკლა თავი. ჩვენ ბილიკზე თითქმის ვერავინ ბედავდა გამოსვლას. ახლა მოგვცა ‘’ელპეკა’’ (რპგ-7)ინატრა ახრახაძემ, თან ტყვიებიც გველევა, გამიკეთე პრიკრიტია, მე გავიქცევი ვუთხარი დათოს და პასუხისთვის არც დამიცდია ისე გავვარდი ტელევიზორივით საყურებელ მინდორზე, მშვიდობიანად გადმოვირბინე, ღმერთი მწყალობდა ნაღდად. გავედი სახლის უკან სადაც ჩვენი ხალხი იდგა ასე 50 კაცამდე იყვნენ მოფარებულში დიმა, სავსე რაჟოკები მომეცით მეთქი, დაიწყეს რაჟოკების შეგროვება ზოგიერთები თავს იკავებდნენ, ეს რომ შევამჩნიე ყვირილი დავიწყე ჩქარა მეთქი, სახლის უკან არა საჭირო მეთქი, 15 ცალამდე შევაგროვე, ტყვიის ზაპასიც მოვითხოვე ასე, რომ ერთ საათს შეუჩერებლად გვეყოფოდა. ‘’ელპეკაც’’(რპგ-7) ავიღე სამი ყუმბარით რადგან მეტის წაღება შეუძლებელი იყო. დაცხეთ მეთქი და როგორც შევძელი სირბილით წავედი ბლოკებისაკენ. აჰა გაიხარე ძმაო „ელპეკა’’ თუ რაცხა ჯანდაბაა ეხლა იკადრებენ საკადრებელს თვარა სულ აღარ გამოდიან ბილიკზე. მე იმ ბილიკის კიდეს დავუშვი ჩაიებს , დათომ თავშესაფარიდან გავიდა ესროლა კარგ ადგილზე ჩავარდა , ვერ ვხედავდით თვარა მსხვერპლი აუცილებლად იქნებოდა დათო უკან შემოვარდა ისევ ავტომატები ავამუშავეთ , კიდე ვესროლოთ მითხრა ისევ დათომ მე ისევ დავუშვი ავტომატი ჩაიებს , გამაყრუებელი ხმა სადაც ჩავარდა ყუმბარა 4 კაცი ავარდა ჰაერში .
სიხარულისაგან ფეხზე წამოვხტი და ისე დავიწყე სროლა, უკან შემოვარდნილმა დათომ ხელით დამქაჩა საყელოში და წამაქცია რას შვები გაგიჟდი . ისევ ავამუშავეთ ჩვენი ავტომატები სავსე რაჟოკები თითქმის ყველა გამოგველია , ტყვიების დატენვა დავიწყე ისევ ახრახაძე კი სროულობდა , რაჟოკის ტყვიეით შევსებას დიდი დრო მიაქვს გადავწყვიტე მინდორის გადარბენა სავსე რაჟოკების მოსატანად სანამ დათოს ვეტყოდი ამის თაობაზე დარიდურა მოასკდა ბლოკებს 4 ავტომატით და პადსუმკა რაჟოკებით.ყველაფერს თანმიმდევრობით ვეღარ ვიხსენებ, დარიდურას ამაწინ ტყვიები გამოელია, მე დამიყვირა გეგუთა ტყვიები აღარ მაქვს მომეშველო . აპა გეგუთა მაშინ რომ პადეშკა მომეცი სამაგიეროდ და ისევ უკან გაიქცა, ცოტა ხანში კიდევ გამოგიტანთ რამეს, გაიქცა და დაგვიტოვა სამი ავტომატი და ათამდე რაჟოკი დაცხე დათკა და ამ ბოლო სნაირადაც ვესვრი ბარემ მე დავიწყე ჩქარი ადინოჩკებით სროლა, ტყვიები გამომელია, სნაირადის ხმა არ ისმის, გავიხედე მარცხნივ საიდანაც ახრახაძეს უნდა ესროლა, დათო წაქცეული იყო, რაღაცნაირი თვალებით შემომხედა , ფეხებში დამჭრეს ჩქარა მიშველეო. გამოვვარდი, მივვარდი ნუ გეშინია მეთქი, არც ერთ ავტომატზე არ ეკეთა რეზინის გადასაჭერი ჟგუტი,რა უნდა მექნა ბლოკებში დაბრუნება კარგიო მაგრამ დათო სისხლისაგან დაიცლებოდა. დაწოლილმა გადავიდევი დათოს ხელი კისერზე და დავიწყეთ ხოხვა ჩვენი პოსტისაკენ , წვიმა, ცივი ტალახი თითქმის ვეღარ ვხოხავ ისე ვსრიალობ გაყინულ აზელილ ტალახზე, დათო უკვე გაითიშა, ბევრი სისხლი დაკარგა, ორივე ფეხები დახვრეტილი ქონდა. თითებიდან სისხლმა დამიწყო დენა, მშველელიც არავინაა ბევრს უნდა მოშველება, მაგრამ ხომ გითხარით სიკვდილი ვაჟკაცებს შეუძლიათ, ძლიერი სულის პატრონებს, თითებს ვეღარ ვამოძრავებ, გადავკოტრიალდები, გავაჩოჩებ კიდე ასე და აჰა გამომელია ყველა ძალა თუ რამეს გამომუშავება შემეძლო. სახე ტალახში მიდევს ვიფიქრე, უცებ წამოვდექი დავირღიალე თქვენი დედა თქვა, მერე მუხლებზე ჩავოჩოქე ასე ვუყურებდი იქეთ საიდანაც აფხაზები ტყვიებს გვიშვებდენ, რა სასიამოვნოდ დაქროდენ ჩემ ყურებთან ტყვიები, ხელის კვრა ხელის კვრა ვიგრძენი რას შვრები დათო ნუ გეშინია აგერ ვარ ძმაო, ეხლავე გავიყვან იწექი არ წამოდგე, პეტია ვიცანი ჭიათურელი, 20 მეტრი იქნებოდა დარჩენილი აკოფამდე, გადაიყვანეს დათო აკოფში და გაიყვანეს ბრძოლის ველიდან. ყველაფერი მიდუღდა ტანში. წამოვხტი და ისევ გავიქეცი ბლოკებში, დავჯექი და დავიწყე სროლა ხან ერთი ავტომატით ხან მეორეთი. 4 საათამდე ვესროდი, უკვე სიცივემ აიტანა აღარ შემეძლო. გამოვედი სირბილით უკან დავტოვე ბლოკები, ის ბლოკები სადაც დატოვა დათო ახრახაძემ მარცხენა ფეხი. სახლის უკან გავედი ყველამ ჩემზე გადმოიტანა ყურადღება, მარტო კბილები მქონდა ალბათ თეთრი. ჩემი ტანის ბიჭი(რეზო ჩაკვეტაძე) მომიახლოვდა ჩაცმულობაზე და პადსტოლნიკიან ავტომატზე ეტყობოდა ან შტაბიდან ან დიდი უფროსი იყო. თბილი ბუშლატი გაიძრო და მომაწოდა, მადლობა გადუხადე და იქვე პლოშადზე მიგდებული ჩემი დუბლიონკა ავიღე, წავედი ბინაში დავიბანე, ცივი წყალით ჩავიცვი და დაუბრუნდი ისევ ბრძოლის ველს. მეორე დღეს დილით ბრძოლის ველის დასათვალიერებლად გავიდა ბიჭები რა არ ნახეს ავტომატები, ტყვია წამალი, რეზომ რომელსაც მამაოს ვეძახდით ‘’ელპეკე’’ მოიტანა, თვითონ მოკლა ‘’ელკეპენშნიკი’’ რეზომ თავისი ‘’ელპეკეთ’’. რეზო უნიჭიერესი ბიჭია მაღალი შავგრემანი წვერებს ატარებს ძალიან საინტერესო ლაპარაკი იცის რეზო გოგოლაშვილმა. კულტურის სფეროში ნამუშევარი კაცი შესანიშნავი მეომარი იყო. იარაღის ტრფიალი მისი ოცნებაა. ესვედე სნაიპერის ვინტოვკა. ნახე რა ელპეკა(რპგ-7)
(გაგრძელება იქნება)“ – ვკითხულობთ დავით ახრახაძის ფეისბუქის გვერდზე.
აქვე იხილეთ:
აფხაზების მიერ არაადამიანურად ნაწამები ქართველი მებრძოლი,(ვიდეო +18)
