თბილისში ერთ ერთ ქუჩას აგვისტოს ომის გმირის შმაგი სოფრომაძის სახელი მიენიჭა

თბილისის საკრებულოს ცნობით, ქ.თბილისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს 2018 წლის 11 სექტემბრის მიღებული N301 განკარგულებით: ქ. თბილისში, ისნის რაიონში, ე. წ. სამხედრო ქალაქში მდებარე უსახელო ქუჩას და მასთან არსებული სამი შესახვევს ცხინვალის რეგიონში საომარი მოქმედებების დროს დაღუპული მებრძოლის უშანგი (შმაგი) სოფრომაძის სახელი მინიჭეა.

როგორც ქ.თბილისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს სახელდებისა და სიმბოლიკის კომისიის თავმჯდომარემ,თინათინ ნიბლოშვილმა განაცხადა:

აღნიშნული ინიციატივა სახელდებისა და სიმბოლიკის კომისიამ ვეტერანების საქმეთა სახელმწიფო სამსახურის მიმართვის საფუძველზე განიხილა.

„ვინაიდან შმაგი სოფრომაძის გარდაცვალებიდან 20 წელი გასული არ არის, მოქმედი კანონმდებლობის შესაბამისად, მისი სახელის უკვდავსაყოფად, თბილისში არსებული ერთ- ერთი უსახელო ქუჩისთვის აგვისტოს ომში დაღუპული გმირის სახელის მინიჭების ინიცირება თბილისის საკრებულოს თავმჯდომარემ, გიორგი ტყემალაძემ მოახდინა.
მისი თქმით, შმაგი სოფრომაძის სახელი ისნის რაიონში, ე.წ. „სამხედრო ქალაქში“, გიორგი ანწუხელიძის ქუჩის მიმდებარედ არსებულ ერთ-ერთ ქუჩას მიენიჭება, რაც სიმბოლურია.

 8 აგვისტოს ჩემი ძმა რამდენიმე ჯარისკაცთან ერთად ტყვედ აიყვანეს. ის ტანკის მეთაური იყო. ერგნეთის მისაგდომებთან ტანკი გაუფუჭდა, რის გამოც ცხინვალიდან დაჭრილები თავის მხრებით გამოჰყავდა. ბოლოს დაჭრილი ასმეთაური გამოიყვანა, რომელმაც შმაგის უთხრა გაჰყოლოდა იმ მანქანას, სადაც დაჭრილი ჯარისკაცები ისხდნენ, თუმცა, შმაგი მათ არ გაჰყვა.  ისევ უკან შებრუნდა, ტყეში დაჭრილი ბიჭები ისევ იქნებიანო – უთქვამს. სწორედ, უკან შებრუნებული აიყვანეს ჩემი ძმაც. მას სხვა ბიჭებთან ერთად აწამებდნენ, შმაგი ქართულ დროშაზე ფეხით არ შედგა, ის ვერ დააჩოქეს, ამის შემდეგ მოკლეს. სიკვდილამდე საკუთარი ხელით გაათრხევინეს საფლავი, სადაც ის უნდა დაეკრძალათ.

შმაგის როგორც დაკარგულს, 9 აგვისტოს დილიდან ვეძებდით. მისი ცხედარი დნმ-ის საშუალებით ვიპოვეთ, როცა 45 ბიჭი მუხათგვერდის ძმათა სასაფლაოზე გადმოასვენეს. ის პირველი ქვეით ბრიგადის ჯავშან-სატანკო ბატალიონში უმცროსი სერჟანტი იყო. შმაგის ორი მცირეწლოვანი ვაჟი დარჩა. როცა ის მოკლეს, ერთი შვილი 9 თვის იყო, მეორე კი ორწლინახევრის“, – აცხადებს სოფრომაზე.

ის ძმის სიკვდილის შემდეგ თავადაც ჯარისკაცი გახდა.  

„ამ ტკივილს ვერაფერი წამიშლის, ჩემს ძმაზე ძალიან დამოკიდებული ვიყავი, მისი სიკვდილი ქვეყნის დასასრული მეგონა. ერთ დღესაც ვთქვი, რომ აუცილებლად იმ გზას გავივლიდი, რაც მან გაიარა. 2010 წლიდან შეიარაღებულ ძალებში რიგითითობიდან დავიწყე მსხურება. დღეს უკვე უფროსი ლეიტერნატი, ოფიცერი ვარ. ამ წუთას მის საფლავთან ვდგავარ სევდა და ტკივილნარევი სიამაყით, მაგრამ ცოცხალი რომ ყოფილიყო, მისით უფრო მეტად ვიამაყებდი. თუმცა, მან გმირის სახელი და თავისი სისხლით დაწერილი ისტორია დატოვა, რაც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.

ძალიან ამაყი ვარ, როცა მეუბნებიან, შენს ძმას ვიცნობდი, მან მაჩუქა სიცოცხლე, მხარზე მოკიდებულმა გამომიყვანაო. ჩემმა ძმამ სხვებს აჩუქა სიცოცხლე, სამწუხაროდ თავისი ასე დაასრულა“, – განაცხადა სოფო სოფრომაძემ.

მოამზადა იოსებ ჭონქაძემ

წყარო:ქ.თბილისის მუნციპალიტეტის საკრებულო

error: სტატიის დაკოპირება აკრძალულია!!!