“როგორ გამტეხე, მეთაურო! ეს შენი ერთადერთი საქციელია, რაშიც არასოდეს მოგბაძავ” – რას წერს სამხედრო ჟურნალისტი ზაირა მიქატაძე გარდაცვლილ ჯარისკაცზე

სამხედრო ჟურ­ნა­ლის­ტი ზა­ი­რა მი­ქა­ტა­ძე “ფე­ის­ბუ­ქის” პი­რად გვერ­დზე გარ­დაც­ვლი­ლი ჯა­რის­კა­ცის, პა­ა­ტა ჩხა­ი­ძის შე­სა­ხებ წერს.

პაატა, არა, ბატონო მაიორო, ასე მოგმართავდი მაშინ, სწავლებაზე, როცა ჩვენი მეთაური იყავი და ასე მოგმართავ ახლაც, როგორ დამწყვიტე გული… როგორი წარმოუდგენელია შენი სიკვდილი და როგორ არ მინდა, დავიჯერო.

“სამშობლო, ღირსება, მოვალეობა, მოტივაცია!!!” – ამ ოთხ სიტყვას შთაგვაგონებდი და პატრიოტულ სიმღერებს გვამღერებდი. ახლა წინ მიდევს ის აუდიოჩანაწერი, რომელიც მაშინ ჩავწერე, როდესაც ნოქალაქევიდან “კრაზით” სამხედრო ბაზაზე ვბრუნდებოდით. სიმღერებში მოვიკოჭლეთ და გვისაყვედურე, ქართველები ხართ და შემართებითი სიმღერები უნდა იცოდეთო. მერე ეს სიმღერა გვასწავლე – “აფხაზეთის მიწაზე…” შენს ნამღერს ვიმეორებდით და თითოეული ჩვენგანი საოცარი სიამაყით ვივსებოდით. ნოქალაქევშიც ისტორიის ღრმა ცოდნა გამოამჟღავნე. ნამდვილი მეთაური იყავი, წამებს გვითვლიდი და წესრიგს ასე გვაჩვევდი. შენი გაღიმება ყველას გვახარებდა, მხოლოდ მაშინ ვგრძნობდით თავს თავისუფლად და წამიერად მოვეშვებოდით ხოლმე. უზომოდ თბილი იყავი და ამ სითბოს მხოლოდ შენი თვალები გამოსცემდნენ, ისე კი – ჯარისკაცურად სიტყვაძუნწი… ერთხელ გნახე ჩაფიქრებული და მაშინ მივხვდი, რომ შენც ჩვეულებრივი ადამიანი იყავი. ალბათ, ადამიანურმა გრძნობებმა და განცდებმა თუ დასძლია შენს ძლიერ სულს, როდესაც იმას აკეთებდი, რაც შენი სიკვდილის მიზეზი გახდა, მაგრამ არის კი იგი ნამდვილი მიზეზი???

მოკლედ, დიდი თავსატეხი და გაურკვევლობა დაგვიტოვე. ყველაზე მთვარი კი რაც არის, შენ აღარ ყავხარ ქართულ ჯარს, აღარ ყავხარ შენს ოჯახს, ახლობლებს და შენს სამშობლოს. არადა, როგორ გვჭირდებოდი, როგორ გვეიმედებოდი…

როგორ გამტეხე, მეთაურო, ეს ერთადერთი საქციელია შენი, რაშიც არასოდეს მოგბაძავ.

მშვიდობით, ბატონო მაიორო!!!

error: სტატიის დაკოპირება აკრძალულია!!!