1921 წლის 24 თებერვლის ღამე. თბილისის მისადგომები. სანგარში მჯდომი 18 წლის მოხალისის მიერ საკუთარ დღიურში გაკეთებული ჩანაწერი:
„… უკეთუ ისინი თბილისს აიღებენ, ეს ნიშნავს, რომ ბოლშევიკები ჩვენს გაციებულ გვამებზედ გადაივლიან. მამა, მათ ხელში ტყვედ ჩავარდნას ხომ იცი, სიკვდილი სჯობია … აღსანიშნავია, მამა და დედა-დებო, რომ ყოველი ქართველის ბოლო თბილისის მიდამოებია. მაშ, ბევრს არას გაგიგრძელებ, მშვიდობით იყავით … გაუმარჯოს საქართველოს, ჩვენ საყვარელ სამშობლოს, იმ სამშობლოს, რომლისთვისაც მე ვეწირები, გკოცნით ყველას ძლიერ, გივი ღამბაშიძე“.
1921 წლის 24 თებერვალი
„წყეული დღე“
1921 წლის 24 თებერვალი
„წყეული დღე“