”ჩვენ არა რუსული გამანადგურებლები , არამედ ჩინური უპილოტო თვითმფრინავები გვჭირდებოდა”: სომხური პრესა ყარაბაღში ბრძოლების შედეგებს აჯამებს.

მრავალი წლის განმავლობაში სომხეთის ჯარები სისტემურ კრიზისში იმყოფებოდნენ. ამასთან, ახალმა ხელისუფლებამ ნიკოლ პაშინიანის მეთაურობით საერთოდ ვერ მოაგვარა არმიის გადაუდებელი პრობლემები, ხოლო მნიშვნელოვანი თანხები დახარჯა პიარისა და კორუფციის ხელშეწყობის მიზნით. ამ მოსაზრებას გამოხატავს სომხეთის სამხედრო პორტალი, რომელიც აჯამებს ყარაბაღში ბრძოლების შედეგებს. როგორც აღინიშნა, შეიარაღებული ძალების მოდერნიზებაში მოხდა მრავალი კრიტიკული შეცდომა.

პირველი, ამტკიცებენ, რომ შეცდომა იყო  Су-30СМ ის შეძენა, რომლის შესაძენად 120 მილიონი დოლარი იყო გამოყოფილი.

ჩვენ არ უარვყოფთ, რომ ეს კარგი იარაღია, მაგრამ ეს არ იყო პრიორიტეტი.

აღნიშნავენ   რომ თუ გამანადგურებლები შეიძინა, მაშინ მაინც მათ უნდა მიეცათ ღირსეული იარაღი  ფრთოსანი  რაკეტების წინააღმდეგ.

მეორეც, Су-30СМ ზე კოლოსალური თანხების დახარჯვის ნაცვლად, სჯობდა  100 მილიონ დოლარად შეიძინათ სხვადასხვა ფუნქციის უპილოტო თვითმფრინავების არსენალი, სასურველი იყო  ჩინური წარმოების.

მძიმე უპილოტო დამრტყმელი თვითფრინავი შ UAV Wing Loong 2-ი ს ყიდვა  მხოლოდ 1-2 მილიონი დოლარი დაჯდებო. ისეთი მოდელები, როგორიცაა CH-3 ან CH-4, შედარებით თურქული Bayraktar TB2, კიდევ უფრო იაფია. ამ ტიპის 30 თვითმფრინავი 30-40 მილიონი დოლარი დაჯდებოდა.

დანარჩენი თანხები უნდა ყოფილიყო მიმართული ასობით  საბრძოლო მასალის (მაგალითად, CH-902) და უპილოტო სადაზვერო თვითფრინავების  შესაძენად.

მესამე, 20 მილიონი დოლარის გადახდა შეიძლება დაახლოებით 300 საარტილერიო ჭურვის შესაძენად, ლაზერის სხივის გასწვრივ მათი ფრენის გამოსწორების შესაძლებლობით.

მესამე, 20 მილიონი დოლარის გადახდით შეიძლებდა დაახლოებით 300 საარტილერიო ჭურვის შესაძენა რომლებსაც აქვთ ,შესაძლებლობა  ლაზერული სხივით ფრენის დროს  ფრენის ტრაქეტირუს კორექტირება მოხდინოს. მაგალითად,  «Краснополь-М» 152 მმ კალიბრით. მათთვის მიზნის დანიშვნა შეიძლება სადაზვერო თვითფრინავებით.

ასეთი ჭურვები მტრისთვის საშინელ იარაღად იქცევა, რაც არტილერიას საშუალებას აძლევს 1-2 გასროლით მოხვდეს ნებისმიერ სამიზნეზე

– მიიჩნევს გამოცემა.

მეოთხე, არც ერთ შემთხვევაში არ ღირდა იორდანიიდან 35 ცალი  Osa-AK- ის შეძენა, რადგან ისინი,  , წარმოადგენენ “ნაგავს” და სინამდვილეში 6-7 მილიონი დოლარი ღირს და არა გამოცხადებული 30 მილიონი. სანაცვლოდ, «Тор-М2» ტიპის საჰაერო თავდაცვის სისტემა იყო საჭირო

როგორც მოსალოდნელი იყო, ოსებისგან განსხვავებით, ისინი ძალიან ეფექტური აღმოჩნდნენ უპილოტო თავდასხმების წინააღმდეგ.

მეხუთე,  იუგოსლავიის 20 მმ-იანი საზენიტო ცეცხლსასროლი იარაღები M-55 აბსოლუტურად უსარგებლოა – ”კიდევ ერთი ნაჭერი” ამის ნაცვლად, შასზე უნდა დამონტაჟებულიყო ათობით 122 მმ D-30 ბუქსირიანი იარაღი, რაც გაზრდიდა ჯარის მობილობას.

როგორც ზემოთ მოყვანილი მსჯელობიდან ჩანს, ძირითადად შესყიდვების აღნიშნული “პროგრამა” ემყარება Su-30SM- ის შესაძენად გამოყოფილი თანხების გამოყენებას.

 შეუძლია თუ არა ჩინეთს, გაყიდოს თავისი უპილოტო საფრენი აპარატები, იგივე პირობებზე შეთანხმება, კვლავ ღია კითხვაა.

მნიშვნელოვანია ისიც, რომ სომხეთის ჯარები პრაქტიკულად არ მონაწილეობდნენ საომარ მოქმედებებში. ჯარის კორპუსი თავის ყაზარმებში დარჩა, ახლად შეძენილი გამანადგურებელები კი ბაზის აეროდრომზე დარჩნენ.

error: სტატიის დაკოპირება აკრძალულია!!!