დავით თევზაძე -“დღეს 28 წელი გავიდა 1993 წლის 2 ივლისის შემდეგ”.
დღეს 28 წელი გავიდა 1993 წლის 2 ივლისის შემდეგ. ამ 28 წლის გადასახედიდან ბევრი რამ სხვანირად ჩანს: ფერებიც გაუფერმკრთალდა ცხოვრებას, იმედებსაც მოუდუნდა ძარღვი და სიცოცხლესაც ხიბლი გაუნელდა თითქო…
ერთადერთი, რასაც დრო ვერ ეკარება, ეს ბედნიერების ის განცდაა, რომ გამარჯვების წამის თანაშემომქმედი ხარ და მონაწილე. თუმცა, ასეთივე ძნელად სატარებელი ტვირთიცაა ეს …
93-ის 2 ივლისს, საქრთველოს ისტორიამ გამოცდა მოუწყო ჩვენს მეომრულ სულისკვეთებას და, იმ დღეს, ჩვენ ეს გამოცდა ჩავაბრეთ…
დღეს, 28 წლის შემდეგ, ალბათ უდიდესი მორალური შვების მომგვრელია ხელახალი განცდა იმისა, როდესაც საკუთარი თვალით უყურებდი, როგორ ისრუტავდა სიმშრალისაგან დამსკდარი ქართული მიწა შენსავე სისხლს, თითქო ამით ამ მიწაზე სიარულის უფლებას ადებდა ბეჭედს…
უდიდესი მორალური შვების მომგვრელია განცდა იმისაც, რომ ამ მიწაში ჩაწოლის უფლებაც ამ სისხლით გაქვს მოპოვებული…
ახლაც ყურში მაქვს რომელიღაც ჯარისკაცის ნათქვამი “ნუ გეშინია მეთაურო, ჩემს გამო არ შეგრცხვება შენ”…
არც შემრცხვენია და არც თქვენ შემირცხვენიხართ ღვთის მადლით. არც წასულები და არც დარჩენილნი.
ამ იღბალისთვის გმადლობ უფალო…
მხედრული პატივი და ღირსება თქვენ, ვინც დღევანდელ დღეს, 93-ში, ზეცად ამაღლდით…
მხედრული პატივი და ღირსება თქვენც, ვინც დღევანდელ დღეს, 93-ში,
ღმერთმა დაგინდოთ, ხოლო განგებამ სიცოცხლისათვის გაგწირათ…
